Jovan Sterija Popović
09.07. u 21 čas
Predstava van konkurencije - u čast nagrađenih:
Studenti II godine na FSU,
Klasa: prof. emeritus Vida Ognjenović
Trajanje: 75 minuta
Režija i adaptacija: Vida Ognjenović
Asistent: Slobodan Beštić
Saradnik u nastavi: Jovana Todorović
Muziku i kostime birali su strudenti
MLADOŽENJA: Stefan Jevtović
PROVODADŽIJA: Stefan Geić
PROVODADŽIJKA: Vladana Zindović Došljak
MATI: Ivona Mitić
OTAC: Jovan Nešković
JULKA: Nataša Stanišić
PELA: Tamara Stanisavljev
MELA: Nina Mrđa
NATA: Iva Pavleković
KATA: Jovana Vidaković
KUMAČA: Monja Medaković
TETKA: Ana Lečić
O PREDSTAVI
Teatar umiven smehom
Kritika Milene Kulić, 64. STERIJINO POZORJE
“Za Sterijin komad Ženidba i udadba, sećam se, Selenić jezapisao da je u pitanju „naivno primarni“ materijal za pravljenje komičnog. I odista jeste. Reč je o vrednostima u ponašanju mladoženje, provodadžije, suseda i susetke: potrebaza pravim životnim sadržajima, uništenim građanskom uskogrudošću i željom za bogaćenjem. Sa takvim određenjem Sterijinog dela delali su i studenti druge godine glume Fakulteta savremenih umetnosti Beograd (klasa Vide Ognjenović, Slobodana Beštića i Jovane Todorović). Pored osnovne komike koja proističe iz samih karaktera, iz njihovog unutrašnjeg ustrojstva, iz hipertrofije jedne osobine, u ovom Sterijinom delu ima i vrsne verbalne komike. Primera za nju u ovoj predstavi ima dosta. Jedno takvo mesto jeste i scena u kojoj mladoženja razgovara sa potencijalnim budućim suprugama (Julka, Pela, Mela, Nata, Kata). Ovde nemamo samo udvajanje dijaloga, već petostruke dijaloške sekvence, u kojima gradacijski pratimo mladoženjine promene. To je izvrsno izneo Stefan Jevtović, koji je disciplinovano i stvaralački odgovorno pristupio smehu, kao nečemu vrlo ozbiljnom, ako ne i najozbiljnijem, što i jeste osnovni preduslov dobrih komičara. Ideja je dobro realizovana, likovi začinjeni koloritom i pozorišnom zanimljivošću, glumci ne posežu za postupcima koji bi ih učinili dopadljivim, već igraju sa humorističkom sočnošću. Stefan Geić i Vladana Zindović Došljak kao provodadžije igraju vrcavo i zavodljivo, Ivona Mitić kao mati, lenjo zavaljena u stolici u podnevnoj odeći kad na vrata stižu provodadžije, Jovan Nešković ništa manje disciplinovano kao otac, a Nataša Stanišić, Tamara Stanisavljev, Nina Mrđa, Iva Pavleković i Jovana Vidaković kao Julka, Pela, Mela, Nata i Kata u svojim likovima nalaze priliku za glumačku i humorističku egzibiciju. Kumaču i tetku igraju Monja Medaković i Ana Lečić, gradeći ovaj humoristički događaj svojim ulogama. Sa stanovišta glumačke interpretacije predstava je prilično homogena, publika je prepoznavala i upoznavala Sterijine dijaloge i reagovala na njih iskreno i impulsivno. Stoga, mogli bismo da kažemo da je ovaj komad u režiji Vide Ognjenović uspeh na Sterijinom pozorju! Dan pre Kozocida za ovu rediteljku imamo jedan plus (videćemo dalje)! Za glumačku ekipu, bez ikakve dileme, veliki aplauz!”
O REDITELJU
Vida Ognjenović
Rediteljka, dramska i prozna autorka, pedagog. Bila jestalna rediteljka, direktorka Drame a zatim upravnica
beogradskog Narodnog pozorišta, predavala na univerzitetima u Los Anđelesu i Čikagu, bila redovni profesor novosadske Akademije umetnosti... Njen rediteljski opus čini blizu stotinu pozorišnih, veliki broj TV I radio-režija. Napisala je više drama. Osobenost ove autorke je da režira vlastite tekstove. U mnogim pozorištima bivše Jugoslavije, režirala je raznorodan repertoar, domaću i stranu klasiku te savremenu dramu. Dve godine bila je selektorka Sterijinog pozorja (1992, 1993) i glavna i odgovorna urednica časopisa Scena 1995–2002. Od 2001. ambasadorka SR Jugoslavije (kasnije Srbije i Crne Gore) u Kraljevini Norveškoj. Nagrade: Sterijina nagrada za najbolji tekst (Je li bilo kneževe večere?, 1991, Jegorov put, 2001), Sterijina nagrada za režiju (Jegorov put), Sterijina nagrada za dramatizaciju (Korijen, stablo i epilog – Korijen, stablo,
pavetina, memoari Gojka Nikoliša, 1984), Sterijina nagrada za životno delo (2006), Oktobarska nagrada
grada Beograda za režiju (Mefisto, 1984), Zlatni vijenac Sarajevskog MESS-a (Mefisto, 1985), Nagrada „Joakim Vujić” za dramski tekst (Kako zasmejati gospodara, 1998)... Nagrada Grada teatra Budva za dramsko stvaralaštvo (2007). Proza i drame su joj prevođene na engleski, francuski, mađarski, nemački, češki, poljski, norveški, makedonski, bugarski jezik… Autorka prevodi s engleskog i nemačkog jezika.
Književne nagrade: „Andrićeva nagrada” za pripovetku, „Branko Ćopić” za prozu, nagrada „Prosvete”, „Laza Kostić” za roman, „Karolj Sirmai”, „Ramonda serbika” za prozu, „Stefan Mitrov Ljubiša” za književno delo, „Todor Manojlović”, Nagrada Narodne biblioteke Srbije za knjigu godine (2007), Statueta „Joakim Vujić”, nagrada Kočićeva knjiga 2011. za životno delo, Svetska nagrada za humanizam 2012.
O AUTORU
Jovan Sterija Popović
Jovan Sterija Popović (1806-1856), pisac sentimentalizma i predromantizma, ali, kako to obično biva, on je svojim književnim delom prevazišao okvire epohe kojoj je pripadao i jednim delom svoga književnog stvaranja, komedijom, zakoračio u čisto realističko slikanje vremena i ljudi, a drugim delom, Romanom bez romana, žestoko se obračunao sa sentimentalizmom. U mladosti, do 1830. godine, piše istorijske drame i tragedije ili žalosna pozorja, kako je sam nazivao ovu oblast svoga dramskog stvaranja: Svetislav i Mileva (1827), Boj na Kosovu (1828), Miloš Obilić (1828), Nahod Simeon (1830). Posle izvesne pauze, koja je ispunjena komediografskim radom, on se opet vraća istorijskoj drami: Vladislav (1843), Smrt Stefana Dečanskog (1849), Ajduci (1853). U komediji je započeo jednočiikama, da bi, otkrivši svoj komediografski talenat, napisao prvu veću komediju Laža i paralaža (1830). Godine 1837. objavio je komediju Tvrdica, poznatu i pod naslovom Kir Janja , po glavnom junaku. Ovo je istovremeno i najbolja njegova komedija, po njoj je dobio ime srpski Molijer. Posle toga sledi niz veselih pozorja: Zla žena (1838), Pokondirena tikva (1838), Ženidba i udadba (1841), Beograd nekad i sad (1853), Rodoljupci, štampana posle piščeve smrti. Na udaru Sterijine komediografske kritike je ondašnje građansko društvo: imitacija zapadnoevropskog načina života, stila i ophođenja u bogatim ali neobrazovanim vršačkim porodicama - pomodarstvo, precioznost, uobraženost, skorojevićstvo. Ovakav način ponašanja bio je karakterističan za ženski svet: bogataši su slali svoje kćeri u Peštu i Beč da nauče ponašanje i manire u zapadnim metropolama i time stekle bolju reputaciju za bogatu udaju. Ove devojke stekle su neke manire, ali budući neobrazovane, koristile su ih na smešan način a strane reči su tako loše izgovarale da su izazivale sveonšti smeh. Međutim, zadatak komedije nije da zasmeje (to je usputno i sporedno) nego da izrazi pouku - cilj je nauka i ispravlenije, jer je, teatar škola gde se ljudi uče. Težeći moralističkoj komediji, Sterija je često insistiranjem na moralnopoučnoj vrednosti nanosio štetu umetničkoj vrednosti komedije. Ipak, onim najboljim što je stvorio u komediji, a toga nije malo, Sterija zauzima mesto prvog srpskog komediografa.
O FAKULTETU
Fakultet savremenih umetnosti je jedinstveni fakultet scenskih i primenjenih umetnosti koji se nalazi u
mirnom delu Beograda, na Dorćolu. Osnovan je 1997. kao prvi privatni fakultet umetnosti u regionu, a do danas je formirao veliki broj uspešnih i priznatih umetnika koji su poznati ne samo na ovim prostorima već i u najznačajnijim svetskim umetničkim centrima. Nastavni plan i program akreditovanih studijskih
programa koncipiran je sa težištem na uskostručnim predmetima koji su u direktnoj vezi sa obrazovnim profilom umetnika i menadžera umetnosti. Programi Fakulteta kreirani su na temelju vizije boljeg i efikasnijeg
visokoškolskog obrazovanja, a profesori (Vladimir Veličković, Vida Ognjenović, Branislav Lečić, Slobodan Trajković, Zoran Jedrijčić), pored toga što su značajni umetnici priznati širom sveta, čine pedagošku elitu u oblasti umetničkog obrazovanja jer su posvećeni kvalitetnom i interaktivnom prenošenju znanja.
Uključenost nastavnog kadra u brojne projekte, saradnja sa pozorištima, pozorišnim festivalima, galerijama, udruženjima likovnih i primenjenih umetnosti, institucijama kulture, medijskim kućama, kao i ugovori sa međunarodnim visokoškolskim ustanovama potvrđuju da je Fakultet savremenih umetnosti lider u obrazovanju stručnog profesionalnog kadra u oblasti umetnosti.